۲.۰۱.۱۳۸۹

بهاره

بهاره بسیار بسیار عزیزم ، کمتر از دو روز دیگر عازم ینگه دنیاست، برای تجربه یک زندگی جدید، دور از همسر و اعضای خانواده وبستگان.
بهاره پزشک بسیار قابلی است. دقیق و با اعتماد به نفس، در این مدت طولانی ندیده ام که از انبوه کارها و استرس های فراوان کار وعمل هایش ذره ایی شکایت داشته باشد.
در نقش خواهرانه هم بهاره ، همیشه یک موجود بسیار دوست داشتنی قابل اتکا بوده.همیشه در دسترس.
حس امروز من، در مقابل رفتن ناگهانی بهاره، مثل ده سال پیش شده. یکباره، یک آدم بسیار نزدیک از دسترس توخارج می شود. یکباره، یک موج خاطره بر سر تو آوار می شود. همه لحظات مشترک فراوان وشیرینتان دریک قاب عکس گرفتار می شود. دور از امکان تکرار.

منتظرم این روزهای پر از استرس ناخوشایند زودتر بگذرند.