ما و فکرهای ما

به نظرم آدم ها در یک موقعیت های خاصی خودشان را بیان می کنند. در یک شرایط خاصی است که معلوم می شود چه هستند و چه کاره اند و شاید این نقاط بحرانی، برای خود آدم هم نقطه سنجش باشد. سنجش خودت که چه قدر معقولی و چه قدر منصف. درست نمی دانی که درست کدام است و غلط کدام. در غلیان احساساتی و در معرض هیجان. و میبینی خودت را که وسط گود ایستاده ای و موضع گرفته ای به نفع یا بر علیه یکی از قطب های موضوع و خواه ناخواه به خاطر این موضع گیری دچار قضاوت شده ای درباره دیگران. و درست اینجا سر بزنگاه است، همین جاست که آن تندیس شیشه ای ظریف ممکن است ترک بردارد یا خرد شود یا سالم بماند و حتی بیشتر از قبل بدرخشد و تور بتاباند. این روزها بدون خواسته من پر از این بزنگاه هاست. ای کاش تندیس هایم-مان- سالم بماند. پ ن: امروز فهمیدم که در بخشی از یک قضاوت احساسی نسبت به موضوعی اشتباه کرده ام.